خدایا یک هفته از دوستی ما میگذرد و من همه اش به این موضوع فکر میکنم که مگر میشود آدم با خدا دوست شود. آخر تو خیلی بزرگی و من خیلی کوچکم اما من یاد حضرت ابراهیم افتادم . یادم افتاد که تو بهش گفته بودی خلیل ، خلیل یعنی دوست وخلیل الله یعنی دوست خدا پس حضرت ابراهیم دوستت بود ام او پیامبر بود من که پیامبر نیستم شاید تو فقط با پیامبرها دوست میشوی.اما من گشتم و تتوی قرآن یک آیه پیدا کردم یک آیه که ثابت میکرد تو با همه دوست میشوی ، با همه می دانی کدام آیه را می گویم ؟
سوره یونس آیه 62 ، آنجا که میگویی :(( آگاه باشید ، که دوستان خدا ترسی ندارند و غمگین نمی شوند )) یعنی تو میتونی یک عالم دوست داشته باشی پس من هم میتوانم دوستت باشم .
این جوری خیلی خوب است اصلا فوق العاده است .
خدایا ممنون که اجازه دادی با تو باشم ، تو درباره دوستی با خدا چه فکر میکونی آخر آدم چه طور می تواند با خدا دوستی کند به نظر تو این دوستی چه شکلی است ؟ چه جوری است ؟ دوستی یک ماجرای دو طرفه است و هر کدام از دو طرف وظایفی در برابر هم دارند درباره دوستی با خدا هم حتما همین طور است ، نه ؟
اگر دوستی با خدا معنی داشته باشد ، پس کلمه هایی مثل قهر و آشتی با خدا هم معنی دارد راستی تو هیچ وقت با خدا قهر کرده ای ؟ آشی چطور ؟
سلام دوست عزیزی وبلاگ خوبی دارین اگه دوست دارین با هم تبادل لینک کنیم به وبلاگ منم سر بزنین
با تشکر
سلام با افتخار لینک شدید