پیرمردى از بکر بن وائل نقل مى کند: در جنگ صفین با حضرت على علیه السلام بودم عمروبن عاص را دیدم که از میان لشکر دشمن پارچه سیاهى بر سر نیزه اى کرده و آن را بلند نمود. گروهى از مردم گفتند: این پرچمى است که رسول خدا صلى الله علیه و آله براى عمرو بسته (یعنى او بر حق است )، این گفتار بین مردم پیچید تا به گوش حضرت على علیه السلام رسید. آن حضرت به مردم فرمود: مى دانید داستان این پرچم چیست ؟ داستانش این است که رسول خدا آن را براى عمرو بست ، و آنگاه فرمود: کیست که این پرچم را بگیرد و به شرایطش عمل نماید. عمرو پرسید؛ شرایطش چیست ؟ پیامبر صلى الله علیه و آله فرمود: یک شرطش این است که با آن به جنگ مسلمانان نروى ، و دیگر آن که از جهاد با کفار فرار نکنى . عمرو آن را گرفت و به هیچ کدام از آن دو شرط عمل نکرد به خدا سوگند هم با آن از جنگ مشرکین گریخت ، وهم امروز به جنگ مسلمانان آمد، قسم به خدائى که مردم را آفریده ، و دانه را شکافته ، این گروه هرگز اسلام نیاورده اند، ولیکن بناچار اسلام را بر زبان جارى نموده و کفر را پنهان کرده اند و هر وقت که یارانى براى خود بیابند باز همان دشمنى که با ما داشته اند اظهار خواهند نمود الا اینکه آنان در صورت ظاهر، نماز را ترک نکرده اند.